Ik vertelde je in mijn laatste blog over de hardloop dipjes. Maar dan hebben we het natuurlijk liever over het lopen in De Flow!
Een kort blogje over De Flow!
Ken je dat, dat je de hele dag al bezig bent met je run die je hebt gepland. Je bedenkt de afstand en je route alvast. Maar gaan ho maar. Je bent niet vooruit te branden en je hebt totaal geen zin. Je appt je loopmaatjes of ze zin hebben om mee te gaan, zodat het iigv gezellig word onderweg. Helaas geen tijd. Je moet alleen… Shit! Ik had die dag vandaag.
Dus ik moest alleen vanavond.
En dan ben je onderweg en loop je zo lekker dat je ineens weer weet waarom hardlopen zo genieten is. Alles klopte vanavond. Het was droog en lekker weer, goede muziek kwam voorbij.
Deze staat in mijn hardloop lijstje op nr 1. In the name of love van Martin Garrix! Ik heb een eigen Sjoko Love Running lijstje op Spotify, Heerlijk! (Mag je gewoon volgen hoor) maar ook de omgeving was heerlijk rustig.
Zo hoort het te zijn. Je hebt de Flow te pakken.
De Flow is als het zo goed gaat, als je je er helemaal in verliest, zonder besef van tijd, als je volledig geconcentreerd bent, je er helemaal in opgaat, je ademhaling rustig en gecontroleerd is, je spieren soepel bewegen, dat je benen je dragen, je gaat hard en het kost je weinig moeite, je hebt gelopen in de Flow.
Ik heb er een mooie quote bij gevonden: Als de uitdaging niet groot genoeg is, is de kans groot dat je je verveelt; Als de uitdaging juist te groot is, kun je zenuwachtig en geΓ―ntimideerd raken’
Dat je dus aan het begin van je run totaal geen zin hebt, en je eindigt in de Flow. Dat is hardlopen!
Liefs,
Sjoko. π«β€π