Sjoko = Sjoukje

Sjoko is ontstaan toen ik een jaar of 7 was op een weekend weg met familie. Ik dronk graag Chocomel, en mijn nicht noemde me dat hele weekend dus choco… die naam was sindsdien mijn bijnaam. Mijn vrienden en familie noemen mij dus regelmatig zo. Ik sta  ook vast met deze naam in hun mobieltjes. Ik maakte er  geen Choco maar Sjoko van. Dat dus over mijn bijnaam…

Ik ben 33 jaar jong, en woon in hartje Brabant. Mijn passie voor hardlopen begon in 2012, en is niet meer weg te denken uit mijn leven. Ik loop 1x in de week bij een Atletiek vereniging op de baan, dat is mijn favoriete training. Maar als ik niet op de baan ben, geniet ik natuurlijk ook van onze sport, ik ben enorm blij dat ik Hardlopen heb ontdekt, en geniet van elk moment. Graag neem ik jullie mee met mijn hardloop reis. En geef ik jullie een kijkje in mijn kook boek. Ik vind het erg leuk om andere te motiveren en inspireren, en daar ga ik dan ook mijn uiterste best voor doen.

Leuk dat je mijn Blog gevonden hebt, en hopelijk lees je graag met mij mee.

Je kunt mij ook vinden op Instagram en Facebook: Sjokoloverunning

Tot snel,

Liefs Sjoko.

 

 

 

 

Hoe het allemaal begon…

We blikken even een paar jaar terug, nog voor 2012 en dus nog voor dat ik begon met hardlopen. In December 2010 ontdekte mijn vriend een knobbeltje in mijn borst. Ik liep daar nog enkele dagen mee rond voordat ik naar de dokter stapte. Uiteindelijk toch gegaan, en werd ik door verwezen voor een mammografie. Een week later kreeg ik helaas slecht nieuws, ik had borstkanker. Ik onderging een borstamputatie, en al snel volgde de chemokuren. Ik heb het zwaar gehad, maar met heel veel lieve mensen om me heen ben ik er door heen gekomen. In mei 2011 na mijn laatste chemokuren, probeerden ik alles weer op te pakken, mijn haren begonnen weer te groeien en ik kreeg weer energie. Met nog steeds een lange weg te gaan, besloot ik met stap 1 te beginnen: Stoppen met roken. Ja, ik rookte nog in deze periode, dat vond ik echt heel erg, maar stoppen was op dat moment geen optie. Ik was dus gestopt met roken, en nu wilde ik ook wel eens wat gezonder gaan leven. Een vriendin van me was begonnen met hardlopen, en ik was enorm trots en jaloers dat zij dat zo goed vol hield. Dat wilde ik ook wel eens laten zien. Had ik ook de discipline om het vol te houden? Ik ging aan de slag met Evy, en zo is het begonnen. Ik had al ooit bewezen dat ik een doorzetter was, dus dat lukte me ook deze keer.

Yes, 5km in the pocket! Doel gehaald…Next step: op naar de 10km. En dat deed ik in een keer, op een dag dat ik weer even moest denken aan een rot tijd. Oke, nu is het duidelijk… ik had mijn rook verslaving in geruild voor een andere verslaving: Hardlopen. Ik ging met sprongen vooruit, ik liep zelfs een halve marathon. Maar ik ontdekte dat ik het ook leuk vond om snel te lopen, en besloot daar op te gaan trainen. Ik nam een kijkje bij een atletiek vereniging in de buurt, dat zag er wel echt heel tof uit, en ik besloot me aan te melden. Zo gezegd zo gedaan. En het trainen hielp, ik werd zelfs al een keer eerste in een 5km wedstrijd, hoe tof! Inmiddels nu bijna 4 jaar na mijn eerste hardloop stappen gaat het trainen erg goed, en loop ik op schema’s die mijn trainer op maat voor mij maakt, en ben ik erg blij dat ik deze gave sport kan doen. En het leuke aan deze sport is: het maakt niks uit hoe je het doet, het gaat erom dat je het doet. Iedereen heeft zo zijn of haar doel en ik vind dat heel mooi om te zien, daar geniet ik volop van. Jullie ook?

De reden dat ik jullie mijn verleden vertel is heel simpel. Ik wil andere motiveren en stimuleren met deze leuke sport. Ik wil er af en toe over kunnen praten en af en toe ook niet. Ik wil eerlijk en open met jullie zijn, en ik hoop hiermee andere die misschien ook in een soortgelijke situatie hebben gezeten een steuntje in de rug te geven.

Never Give UP!

Keep Moving Forward!!

Tot snel,

Liefs Sjoko.

P.s Lees mijn verhaal ook in het November nummer 2015 van Runnersworld.