Vrijdag 9 September, ik kreeg een berichtje van Esther een hele goede loopster waar ik sinds kort leuk contact mee heb. We kennen elkaar nauwelijks, maar hebben natuurlijk de zelfde hobby en wonen niet ver van elkaar vandaan. Ze vroeg me of ik interesse had in een interview in aanloop naar de Ekoplaza loop (die 18September plaats vond) Super jammer deed Esther zelf toch niet mee vanwege andere trainings plannen. Ik was een beetje 2de keuze dus….Grapje hoor, maar ik snap dat ze Esther eerst vroegen, zij was dus gewoon de Brabants kampioene van vorig jaar. Hoe gaaf! 

Dit jaar was dus het Brabants Kampioenschap tijdens de Ekoplaza loop in Uden. Een thuis wedstrijd voor mij dus. En daar doe ik natuurlijk automatisch aan mee. 

Ik stemde toe voor het interview, en de krant gaf mij direct een belletje. 

We maakte de afspraak voor 12 September voor het interview en ook nog met een fotograaf. Een hele eer. Ik vertelde veel over mijn trainingen,over mijn hardloop vrienden, trainer en club. Toen kwam de vraag wanneer ben je begonnen met hardlopen? 

Dat was dus zo’n 4 jaar geleden. 

Was je altijd al zo sportief? 

Uhm nee… ik rookte zelfs. En wel zeker een pakje per dag. 

En ineens ging de knop om? 

Shit…. nu weet ik wat ik moet antwoorden maar dat wil ik eigenlijk niet… ik zeg vooraf : dit hoeft niet in de krant: Maar mijn knop ging dus om toen ik borstkanker had overwonnen. Slik. Dat is eruit.

De verslaggever schrok een beetje, maar vroeg meteen waarom wil je het er niet in hebben? Nou ja, het gaat om de Ekoplaza loop. Misschien kun je zoiets als nare gebeurtenis gebruiken zei ik. Dat is voldoende. Dat vond hij gelukkig ook, en we kletsten verder over van alles en nog wat. 

Aan het einde van het interview liet ik hem de Runnersworld zien waar ik mijn verhaal in had verteld. Waarop hij het nog een keer vroeg of hij dan het woord wel mocht gebruiken? Ik vond het goed als het maar meer over de Ekoplaza loop gaat. 

Maar natuurlijk! 

Op pad met de fotograaf voor de foto. 

Ik kan dat wel. Dat doe ik natuurlijk vaker. Kijk maar op mijn instagram account.  

Al heel snel hadden we een toffe foto. Het zit erop. Nu is het wachten tot morgen. (13 September) dan staat het er al in. 

Al heel vroeg was ik opgestaan om mijn training voor het werk te doen. Maar ook om als eerste de krant te gaan halen natuurlijk. Ik was zo benieuwd. 

Training klaar en hup naar de winkel. 

Wauw het is echt een super groot artikel geworden. Na het lezen, moest ik het weer even laten bezinken. Er stond stiekem toch best veel over die nare gebeurtenis in… wilde ik dit wel. Tja. Dat was nu toch te laat. 

Uiteindelijk ben ik er gewoon blij mee hoor. En jeetje wat veel reacties kreeg ik hier weer op. Allemaal succes wensen voor de Ekoplaza loop. Dat kon ik goed gebruiken. Bedankt daarvoor. Ik werd gezien als potentiële kans hebber op de overwinning van het Brabants kampioenschap. Jeetje, zo zag ik dat niet hoor…. ik had een speciaal doel voor de Ekoplaza loop. Mijn PR van 39:23 zou ik heel graag naar 39:19 willen hebben, want met die tijd zou ik in het aller eerste startvak van de 7 heuvelen mogen starten. Gewoon tussen alle echte snelle lopers, de Kenianen zeg maar. Best gaaf toch? 

Ik regelde een haas voor de Ekoplaza loop, we zouden gaan starten op 3:55 p/km dan zou ik het gewoon moeten kunnen halen. De voorbereidingen gingen super. Ik volg mijn schema eigenlijk altijd erg strikt, dat is een beetje mijn hou vast zeg maar.

Ik deed een beetje resource naar andere deelneemsters en zag een paar snelle dames op de startlijst staan. Maar winnen is leuk, maar niet het doel van die dag. Gewoon bij de haas blijven….

18 September. Race day! 

Mijn race verslag ga ik je zeker nog vertellen. Inmiddels is die geweest en weten sommige al wat de uitslag is, maar ik wil je dit in geuren en kleuren vertellen. Of ik mijn doel gehaald heb, lees je dus hier heel snel. 😉

Ik kom terug, 

Liefs, Sjoko.