Als je me een beetje volgt, weet je dat ik lekker aan het trainen was voor de halve marathon in Venlo. Dan weet je nu misschien ook de uitslag al… 

Ik heb er zelfs een winactie aan verbonden. Wat een uiteenlopende tijden kwam er voor bij. Dat was ontzettend leuk om te zien. (Onderaan deze blog zie je de Winnaar hiervan) 

Mijn voorbereidingen deze week gingen lekker, hoe kan het ook anders. Die stonden natuurlijk in het teken van rust. Extra goed slapen, goed op mijn voeding letten, bietensap drinken en op een feestje optijd naar huis. Het hoorde er allemaal bij. Helemaal klaar voor een PR. Die stond op 1:35:34 Ik was zo lekker op dreef dat ik mezelf al helemaal dik onder dat pr zag lopen.

En zo stond ik ook aan de start: Een super fijne omkleed ruimte bij Run2day Venlo. Wat een gastvrijheid van Mark en Jacomijne. Dat begon goed. Ik had goed ingelopen, oefeningen gedaan en totaal ontspannen. De heerlijke sfeer van Venlo was al voelbaar. Ik was klaar om te knallen. Met Susan Krumins aan kop liepen we weg. Dat voelde heerlijk… 4:00 op de km… ai tempo even kwijt. Ik zat er toch niet lekker in, ik zocht naar een maatje en naar een fijn tempo. Zoekende liep ik verder, niks gevonden. Terug naar de focus dan maar, ook die was ik kwijt. Ik hoopte dat de mensen langs de kant me konden helpen, die stonden er rijen dik en dat helpt toch altijd? Deze keer niet… zelfs niet toen ik de Maasstraat in draaiden. Wat een frustratie… mijn tempo zakte ook enorm terug. Ik kon maar niet in de race komen. Vanaf het 7km punt ging het al mis. Te gefocust, te hard gelopen aan het begin? Ik weet het niet, maar ik hield vol, al dacht ik de rest van de race wel 1000x dat ik beter kon stoppen. Ineens een bekende op het 12km punt, zou dat dan helpen? Helaas… Mentaal had ik het zwaar, maar de kracht was nu ook helemaal verdwenen. Ik zag op mijn klokje de tijd maar schommelen van 13km/ph naar zelfs soms daaronder. Gelletje hielp niet, water en sportdrank kreeg ik amper in mijn mond. En toen kwamen de pacers van de 1:30 me voorbij, oke dit is mijn kans, hier kruip ik achteraan, zo voelde het inmiddels. Kruipen… Zelfs hun hield ik niet meer bij… 

De laatste Km is DE KM die de mooiste finish straat van Nederland vormt. Wat een feest! Die ga ik vlammen! Strompelend kwam ik door de straat…nog 500m en daar stonden mijn ouders, ze zagen duidelijk aan mij dat ik het zwaar had, en riepen me kei hard richting de finish. Geeft niks! Toppertje! Waren de geluiden die ik hoorde. Maar ik schudde mijn hoofd… 

De Klok 1:33:23 een PR! Hoe kan ik daar nou niet blij mee zijn zul je denken… nou gewoon door het verloop van de race. Ik heb helaas niet kunnen genieten. Ik heb gevochten van bijna het begin tot het einde. Nu ik inmiddels een paar uur over de finish ben en thuis in de luie stoel lig, heb ik het even kunnen laten bezinken. Ik ben nu toch heel blij met mijn PR. Dit is zo’n goed leer moment voor mij. Ik ga nu even geen conclusies trekken, waar het mis is gegaan. Ik ga lekker bij komen en na genieten van deze toch hele bijzondere race. Ik ben ergens heel blij dat het een keer zo gegaan is, hier kan ik heel veel van leren. En gelukkig gooit de trainer de handoek nog langer niet in de ring. Vergeten, en weer door! 

Ik wilde jullie ook eens vertellen, hoe het ook wel eens niet goed kan gaan. Ik wil niet negatief zijn hoor, dus hopelijk vinden jullie ook dit race verslag een beetje leuk om te lezen. 😉

De Venloop beleef je echt SAMEN! Organisatie Bedankt! 

En Krista jij zat er heel dicht bij met 1:33:30 en wint met het raden van mijn tijd een leuke prijs, die komt spoedig jou kant op. Gefeliciteerd! 

Op naar volgende week zondag, De Rokjesdagloop in Amsterdam, daar maken we er weer een leuk feestje van. Zie ik jullie daar? Inschrijven kan hier nog.